Σήμερα στο Σύνταγμα αντιδράμε!

Δεν είναι ότι δεν βρίσκω ωραία ιδέα μια βόλτα το απόγευμα στην πλατεία, το αντίθετο μάλλον. Είναι πάντα όμορφες οι συγκεντρώσεις των συμπολιτών, ανθρώπων που έχουν τα ίδια βάσανα, τις ίδιες αγωνίες και τους ίδιους προβληματισμούς. Ανασαίνω πιο ήρεμα όταν συναναστρέφομαι κανονικούς ανθρώπους που μου μοιάζουν και τους μοιάζω. Σε όλους είναι χρήσιμες αυτές οι συναντήσεις. Και πράγματι, πουθενά δεν οδηγούν η γκρίνια και η απαξίωση, γιατί από μόνες τους είναι προβλήματα και όχι λύσεις. Από το να φερόμαστε λες και δεν λειτουργούν οι αισθήσεις μας, σαν πρεζόνια στη ντάγκλα, από το να μοιάζουμε ανίκανοι να αντιδράσουμε ακόμα κι αν μας σβήσουν τσιγάρο πάνω στο δέρμα, ναι, είναι καλύτερα να βγούμε στους δρόμους. Έστω και μόνο για να επιβεβαιώσουμε την ύπαρξή μας, έστω για το χαμόγελο που μπορεί ακόμα να σχηματιστεί στο στόμα μας, έστω για την ανταλλαγή ενός βλέμματος αλληλοκατανόησης και αλληλεγγύης. Έξω είναι πάντα καλύτερα από μέσα. Η απομόνωση μεγεθύνει τους εαυτούς, τους κάνει απρόσιτους, κι αυτό στ' αλήθεια περισσεύει. Εδώ που φτάσαμε, οι υπερμεγέθεις εαυτοί μας έφεραν. Τώρα χρειάζεται να ερωτευτούμε. Μέσα, κανείς, μόνο τον εαυτό του μπορεί να ερωτευτεί, αλλά επειδή ξέρει ότι είναι ανώφελο προτιμάει να τον μισεί. Καλύτερα έξω λοιπόν. Να εξερευνήσουμε τους καθρέφτες μας στα μάτια των άλλων, να γνωριστούμε απ' την αρχή, να παραδεχτούμε ότι χωρίς τους άλλους, ποτέ δεν θα μπορέσουμε να γίνουμε αληθινά χαρούμενοι.

Ας πάμε, λοιπόν, στο Σύνταγμα. Ας το κάνουμε όμως για εμάς. Ας απευθυνθούμε ο ένας στον άλλο. Ας συμφωνήσουμε σε μια στάση, ας εφεύρουμε έναν τρόπο να αντιπαρατεθούμε ουσιαστικά με την κόλαση που μας επιβάλλουν. Για μια φορά, ας μην πάμε με σκοπό να ενοχλήσουμε δήθεν τους δυνάστες μας, όχι γιατί δεν είναι πρέπον, αλλά γιατί είναι εξουθενωτικό για εμάς και κυρίως εκτονωτικό. Η εκτόνωση που φέρνει η διαμαρτυρία, είναι καταστροφική. Μας καθησυχάζει. Είναι ανάγκη να δούμε ότι κανείς δεν ενοχλείται από αυτή την τακτική. Αυτός ο τρόπος είναι παλιός και έχει δημιουργήσει αντιστάσεις στις εξουσίες. Ξέρουν πια να χειρίζονται καλά τον θυμό μας. Ένα μόνο δεν ξέρουν να χειρίζονται και ποτέ τους δεν θα καταφέρουν να το μάθουν: Την απεμπλοκή μας. Την άρνησή μας να συντηρήσουμε το σάπιο σύστημά τους.

Ας πάμε, λοιπόν, στο Σύνταγμα απόψε. Αλλά αύριο, ας σκεφτούμε σοβαρά για μια φορά, το ενδεχόμενο να εξετάσουμε τι θα γινόταν αν σταματούσαμε να ψωνίζουμε. Αν περιορίζαμε στο ελάχιστο και απολύτως απαραίτητο και αναγκαίο, την κατανάλωση των αγαθών με τα οποία μας εκβιάζουν. Αν σταματούσαμε να βάζουμε καύσιμο στη μηχανή με την οποία μας βασανίζουν. Δεν πονάει με θόρυβο αυτό το σύστημα. Ακόμα και οι μάχες στους δρόμους, το κυνηγητό και οι κόντρες, γίνονται για να μας πείσουν ότι κάνουμε κάτι που δεν θέλουν. Ένα παιχνίδι είναι. Αυτό το σύστημα θέλει μόνο τα λεφτά. Και μόνο αυτά αν του αρνηθούμε, μπορούμε να το τραυματίσουμε. Δεν έχει άλλο λόγο ύπαρξης, δεν νοιάζεται για τίποτε άλλο. Ό,τι άλλο γίνεται είναι αντιπερισπασμός. Τρέμει μήπως και καταλάβουμε τη δύναμή μας.

Πάμε, λοιπόν, στην πλατεία απόψε. Αλλά μετά ας πάμε στις γειτονιές μας κι ας οργανωθούμε. Ας φτιάξουμε ομάδες συζήτησης, ας πειραματιστούμε. Ας δοκιμάσουμε, για μια φορά, να φτάσουμε την αγανάκτησή μας στην ουσία, εκεί που ο σπόρος της μπορεί να αναπτυχθεί, να γίνει κάτι που θα μπορούσε να μεταμορφώσει τις ζωές μας.

αναδημοσίευση

Πλατεία Συντάγματος, 18.00

Φέρνουμε τα μουσικά μας όργανα και παίζουμε δυνατά, όλοι μαζί
ενώνουμε τις φωνές μας ενάντια σε όσους προσπαθούν να μας κόψουν τη γλώσσα...

Έλα με σφυρίχτρες, καραμούζες, ταμπούρλα, κατσαρόλια, ντέφια…
Να μας ακούσουν μέχρι την Ισπανία…

Είμαστε ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ και το τραγουδάμε!!!

Καλέστε όλους όσους γνωρίζετε, μουσικούς και μη, για να δώσουμε ήχο στην αυριανή συγκέντρωση των αγανακτισμένων στην πλατεία Συντάγματος.

ως εδώ...
αρκετά κοιμηθήκαμε!

music revolts! 

Θα είμαστε εκεί!